چگونه دوچرخه چاق کنیم: گزارش اولین بار (در زمستان، نه کمتر!)

نویسنده خیره می شود (آن لاستیک ها!) و نکاتی در مورد چگونگی چاق شدن دوچرخه در زمستان در اعماق جنگل های مین دریافت می کند.

دوچرخه های چاق جلب توجه می کنند.فریب لاستیک‌های پیازدار با عرض 3، 4، حتی 5 اینچ، این لاستیک‌ها بیشتر از دوچرخه کوهستانی حشره‌دار هستند.و در حالی که این لاستیک‌ها به دوچرخه‌سواران اجازه می‌دهند تقریباً در هر زمینی بچرخند، نظرات ناظران را نیز برمی‌انگیزند.این بدان معناست که وقتی صندلی را در Trek Farley اجاره‌ای خود (عرض لاستیک: 4.5 اینچ) در پارکینگ AMC تنظیم می‌کنم، کمی خودآگاه هستم.اقامتگاه و کابین مداویسلادر مین وودزدر لایه‌های زمستانی و چکمه‌های برفی ناهنجار، در 50 فوت یخی بین من و مسیر راه، شانس شرم‌آوری را می‌بینم.

"اینها بزرگترین لاستیک های تاریخ هستند!"یک زن در حالی که با چکمه های اسکی صحرایی از جلوی من عبور می کند فریاد می زند.اسکی‌باز دیگری برای بررسی دقیق‌تر به آنجا می‌رود و می‌گوید که هفته گذشته برای اولین بار دوچرخه‌سواری چاق را امتحان کرده است.

ست صندلی و کلاه ایمنی بسته شده است، نمی توانم بیشتر از این معطل کنم.یک پایم را روی دوچرخه می چرخانم، روی زین می نشینم و شروع به غلت زدن می کنم.حقیقتی در این کلیشه وجود دارد که شما هرگز دوچرخه سواری را فراموش نمی کنید، اما این واقعیت را نادیده می گیرد که هر دوچرخه حس متفاوتی دارد.این دوچرخه چاق به اندازه دوچرخه جاده من زیرک نیست.من هیچ پیچ محکمی روی این مخزن حک نمی کنم، اما بدون لغزش در سراسر قسمت یخی غوغا می کند.روی مسیر رکاب می زنم و به آرامی سرعت را افزایش می دهم.یک اسکی باز مکث می کند تا عبور من را تماشا کند."هی، به نظر سرگرم کننده است!"او می گوید.آره.بله همینطور است.

***

یک توضیح برای رشد انفجاری دوچرخه‌سواری تایرهای چربی این است که این دوچرخه‌سواری‌های کارتونی، نیاز دوچرخه‌سواران مشتاق را برطرف می‌کند.من شنیده‌ام که بیش از چند نفر از دوچرخه‌سواران به دوچرخه‌های خود اشاره می‌کنند، گویی که آنها تیراندازی هستند که به آرایه‌ای از تیرها مسلح هستند که هر کدام برای شرایط خاص وزن و پر شده‌اند.یک دوچرخه جاده برای پیاده رو، یک دوچرخه کوهستان برای مسیرها، یک دوچرخه تک سرعت برای شهر.دوچرخه برای خرید، تور، شن، و کروز.یک دوچرخه‌سوار وسواسی می‌تواند برای هر فصل، سطح و استفاده، یک سواری خاص داشته باشد.اما تا زمانی که اولین دوچرخه تایر چربی با هم سنگفرش شد، هیچ گزینه ای به طور خاص برای برف یا شن طراحی نشده بود.

توضیح دیگری برای محبوبیت دوچرخه های چاق؟آنها فقط برای سوار شدن سرگرم کننده هستندهرسطح

من دو دوچرخه باریک دارم: یک دوچرخه جاده و یک دوچرخه رفت و آمد.در اولین باریدن برف بزرگ، آنها به قفسه ای در ایوان می روند و ماه ها بدون توجه به آویزان می شوند.بنابراین وقتی فرصتی برای گذراندن یک تعطیلات آخر هفته فوریه در میان مین وودز داشتم، جوراب شلواری دوچرخه سواری ام را از پشت کشوی کمد بیرون آوردم، چمدان هایم را جمع کردم و با اریک داسیلوا، هماهنگ کننده برنامه آموزشی برایائتلاف دوچرخه مین.دفتر AMC در مین وودز با داسیلوا درباره انجام برخی برنامه‌های آموزشی دوچرخه و ایمنی برای کارکنان لژ صحبت کرده بود، و بازدید من بهانه‌ای عالی برای او بود تا از خانه‌اش در اورونو، مین، برای یک روز سواری زمستانی برود.

کویور داسیلوا 9 دوچرخه را در خود جای می دهد، از جمله یک موتور سه سرعته یکپارچهسازی با سیستمعامل، یک دراز کشیده و یک پشت سر هم.وقتی داسیلوا با اتوبوس سفر می‌کند، اغلب دوچرخه‌ای را در محفظه بار می‌گذارد تا بتواند از ترمینال به مقصد نهایی خود رکاب بزند.او پشت تلفن می گوید: «یکی از باورهای من این است که هر فرصتی به ما داده شود تا از ماشین پیاده شویم و سوار دوچرخه شویم، استفاده خواهم کرد.برای او دوچرخه سواری فقط یک کار روزانه نیست.

اگرچه داسیلوا تمام عمر خود را دوچرخه سواری کرده است، اما دوچرخه چاق او پس از خریدن دوچرخه به سرعت دیگر سواری هایش را از بین برد.او می‌گوید: «این نه تنها قابل اعتمادترین دوچرخه من بوده است، بلکه دوچرخه‌ای است که من با آن بیشترین ارزش را داشته‌ام.او از آن برای حمل وسایل کمپینگ از طریق جنگل های دورافتاده برای روزها در یک زمان استفاده می کند.او در اطراف مسیرهای دوچرخه سواری کوهستانی محلی خود گشت و گذار می کند.و البته تمام زمستان سوار آن می شود.او یک مسیر اخیر را توصیف می کند که چندین پارک و محله را طی کرده و از خانه های دوستان در طول مسیر عبور کرده است.تصویری که در ذهن من وجود دارد مربوط به بزرگسالانی نیست که در مسیرهای طولانی هستند، بلکه تصویری از بچه‌هایچیزهای غریب، شهر کوچک خود را در هم می ریزند و از استقلال دوچرخه سواری خود لذت می برند.

***

زمین مین وودز AMC - 75000 هکتار، سه اقامتگاه، 140 مایل مسیر، همه در محدوده ایالت100 مایلی وحشیکریدور حفاظتی - بیش از یک دهه است که مقصد اصلی پیاده روی، پارو زدن، پرواز ماهیگیری و اسکی صحرایی بوده است.اما دوچرخه‌سواران اخیراً زمانی که AMC مسیرهای دوچرخه‌سواری کوهستانی تک مسیری را در کوه تروت، در حدود 3 مایلی جنوب شرقی جدیدترین اقامتگاهش، مداویسلا، باز کرد، لذت‌های این منطقه را کشف کردند.این را به 90 مایل مسیرهای اسکی مرتب AMC اضافه کنید و یکی از بزرگترین شبکه های مین را برای دوچرخه سواری زمستانی ایجاد کنید.برای یک روز سواری به اینجا سفر کنید.دیگران یک اقامتگاه رزرو می کنند و اقامتگاه به اقامتگاه را پدال می زنند.

با این حال، در اتاق ناهار خوری در مداویسلا، تعداد من بیشتر است.اسکی بازها میزها را جمع می کنند.روی یک قفسه گوشت بره و لیوان‌های شراب، ماجراهای روز را بازگو می‌کنند و با هیجان در مورد طوفان برفی قریب‌الوقوع که پیش‌بینی می‌شود نیم فوتی دیگر فرود خواهد آمد، صحبت می‌کنند.معمولاً هیجان آنها را به اشتراک می‌گذاشتم، اما قبل از این سفر، بارها به من گفته شده بود که شرایط خوب دوچرخه‌سواری، شرایط بد اسکی است و بالعکس.بنابراین وقتی مدیر اقامتگاه پیش‌بینی را به 1 تا 2 اینچ به‌روزرسانی می‌کند و اسکی‌بازان ناله‌ای جمعی می‌کنند، من از میز دور می‌شوم و یک ایمیل به داسیلوا ارسال می‌کنم.او بلافاصله پاسخ می دهد: "دیگر کی از برف بد اینقدر خوشحال می شویم؟"

از مداویسلا، دوچرخه‌سواران و اسکی‌بازان به طور یکسان می‌توانند بین ردیفی از کابین‌ها به مسیر دریاچه کنار دریاچه حرکت کنند.از آنجا، ماجراجویی خود را انتخاب کنید.برای کاوش در گستره یخ زده Second Roach Pond به چپ بروید.مستقیم بمانید تا در امتداد ساحل جنوبی حوضچه باد کنید.یا به راست بپیچید و به سمت تپه‌ها و کوه‌ها بروید، که فراتر از آن‌ها می‌توانید به سایر اقامتگاه‌های AMC، Little Lyford و Gorman Chairback دسترسی داشته باشید.وقتی داسیلوا صبح روز بعد به مداویسلا می رسد، نگاهی گذرا به نقشه می اندازیم و گزینه سوم را انتخاب می کنیم.

به سمت شرق، دور از اقامتگاه و بین کابین ها حرکت می کنیم.این یک حس عجیب است، دوچرخه سواری چاق.لاستیک های بزرگ که به سختی باد شده بودند، با رکاب زدن به آرامی می پرند و برآمدگی های مسیر را صاف می کنند.هر چه برف نرم تر باشد، فشار هوای مطلوب کمتر می شود، بنابراین من حدود 5 پوند بر اینچ مربع (psi) سوار می شوم.در مقایسه، من تایرهای دوچرخه جاده‌ای خود را تا 120 psi پمپ می‌کنم و می‌توانم هر سنگریزه و ترک را در پیاده‌رو احساس کنم.

من و داسیلوا در کنار هم سوار می شویم و درباره پیشینه دوچرخه سواری خود گپ می زنیم.در ابتدا رفتن آسان است و مسیر به آرامی بالا و پایین می‌رود.سپس به نوبت خود به کات آف کوه شاو می رسیم و به سمت راست به سمت تپه ها می رویم.مسیر شروع به بالا رفتن می کند.به زودی من شروع به احساس سوختگی مبهم و ناراحت کننده در چهار طرف خود می کنم.این سواری در شرف سخت شدن است.

می ایستم تا نفسی تازه کنم و داسیلوا با مهربانی اجازه می دهد کمی هوا از لاستیک هایم خارج شود تا در برف فرو نروند.ما رکاب می زنیم، داسیلوا اکنون بیشتر صحبت می کند.او از روزهای مسابقه جاده ای خود برایم می گوید، زمانی که در تصادف دندان های جلویش را درآورد.دیوانگی سریع دوچرخه سواری جاده نسبت به فعالیت فعلی ما بسیار دور به نظر می رسد.من با عصبانیت رکاب می زنم اما با سرعت 5 مایل در ساعت حرکت می کنم.

در بازگشت به اقامتگاه، کوه شاو مانند اثر انگشت روی نقشه به نظر می رسید، با پیچ های توپوگرافی که به شدت در اطراف قله های دوقلوی قله (2499 و 2641 فوت) قرار گرفته بودند.در انشعاب بعدی به چپ می پیچیم و مسیر Skyline شروع به عبور از شانه شمالی کوه می کند.باید بایستم تا دوباره نفس بکشم.با این حال، به دست آوردن مجدد شتاب من هیچ نسیمی نیست.پدال‌ها را با عصبانیت پمپ می‌کنم و مثل بچه‌ای کوچک روی یک چرخ‌چرخ به جلو تکان می‌خورم و برای اولین بار از دست تثبیت‌کننده والدین دور می‌شوم.

این الگو بارها و بارها تکرار می شود.داسیلوا اکنون یک نقطه تاریک در دوردست است.در نهایت تسلیم می شوم و با دوچرخه تا شیب دارترین بخش ها می روم.من از این فکر که مانند اسکی در بک کانتری است تسلیت می گیرم: من فقط نوبت هایم را به دست می آورم.آن 600 فوت افزایش ارتفاع در آخرین مایل؟همه این کارها زمانی که من دوباره به پایین پرواز کنم نتیجه خواهد داد.اما ابتدا می خواهیم قله را لمس کنیم.داسیلوا منتظر می ماند تا من را به عقب برسانم و به من اصرار می کند که به زین برگردم.

پس از 4 مایل سواری، دوچرخه هایمان را رها می کنیم و آخرین ربع مایل را به سمت قله طی می کنیم.سپس نوبت به فرود می رسد.داسیلوا مسیر مستقیم تری را طی می کند و نوار باریکی از تک مسیر را شلیک می کند.دوباره به مسیر اسکی وسیع‌تری که صعود کرده بودیم برمی‌گردم و وقتی سرعتم را بالا می‌برم از باد در چهره‌ام لذت می‌برم.صدای فریادی را می‌شنوم که از میان درختان عبور می‌کند - "WOOOO-HOOOOOO!" - و به دنبال آن ترمزهای جیغ می‌کشند.خوشحالم که سوارکاری فنی را به داسیلوا واگذار کردم.دسته‌ام را می‌گیرم و در مسیر حرکت می‌کنم و در هر پیچ روی ترمز به دم ماهی ضربه می‌زنم.بدون زحمت و هیجان انگیز است.

من تازه شروع کردم به رکاب زدن که داسیلوا برای ملاقات با من مسیر را بالا می‌کشد.او در حال هیاهو است."کاری که من انجام دادم بهترین مسیر دوچرخه سواری چربی برفی بود که تا به حال در آن بوده ام!"او می گوید."صاف، سریع، کمی لغزنده: همه اجزا را داشت."

با شور و شوق او و عجله فرود خودم، صعود ران سوز فراموش می شود.با افزایش آدرنالین، برای صرف یک غذای گرم به اقامتگاه برمی گردیم.

***

دوچرخه سواران و اسکی بازانی که مسیرهای پیاده روی را به اشتراک می گذارند، چندی پیش پوچ به نظر می رسید.تا دهه 1980 بود که برخی از دوچرخه سواران مبتکر، سواری خود را برای شرایط برفی و شنی بازسازی کردند.درست همانطور که اولین اسنوبرد با چسباندن دو چوب اسکی به یکدیگر ساخته شد، این قلاب‌زنان چرخ‌های سنتی را به عرض چرخ دو برابر جوش دادند.آنها با بهینه سازی موارد آشنا، نسخه جدیدی از این ورزش را ایجاد کردند.

دوچرخه‌سواری چاق حدود یک دهه پیش از میان جمعیتی که خودتان انجام می‌دهید ظاهر شد تا مخاطبان جریان اصلی پیدا کند.در سال 2005، Surly، یک تولید کننده مستقر در مینه سوتا، اولین دوچرخه چربی مصرفی، Pugsley بنفش روشن را معرفی کرد.فروش در عرض چند سال منفجر شد.Quality Bicycle Parts که مالک Surly و یک تولیدکننده دیگر به نام Salsa است، در سال 2010 شاهد رشد 187 درصدی و در سال 2011 رشد 246 درصدی بود. تولیدکنندگان بزرگی مانند Trek و Specialized شروع به ساخت مدل های خود کردند و طبق گفته های خود.اخبار صنعت و خرده فروشی دوچرخهفروش دوچرخه چاق در سال 2014 44 درصد افزایش یافت و به نزدیک به 37000 دوچرخه در سال 2014 رسید.

فروش از آن زمان کاهش یافته است، اما با ده ها هزار دوچرخه چاق که اکنون استفاده می شود، دیگر چندان جدید نیستند.دوچرخه‌سواران در تمام طول سال، در همه زمین‌ها، نه تنها روی شن و برف، بلکه در مسیرهای سنتی دوچرخه‌سواری کوهستان و در جاده‌ها در هوای بد، آنها را می‌رانند.شما می توانید یکی از آنها را در وال مارت با قیمت 219 دلار خریداری کنید یا با قیمت 7000 دلاری یک Specialized درجه یک که تقریباً تماماً از کربن ساخته شده است، کاهش دهید.

***

در گرمای اقامتگاه، دو کاسه سوپ گوجه‌فرنگی را پایین می‌ریزم و با ساندویچ‌های پنیر کبابی به اندازه کافی برای از دست دادن شمارش آن را تعقیب می‌کنم.من کاملا خسته اماما مسیرها به شما اشاره می کنند و به زودی دوباره به زین می پریم.

این بار از مسیر دریاچه کناره چپ می پیچیم و به سمت حوضچه دوم روچ می رویم.داسیلوا چرخی می زند و سعی می کند روی یک لاستیک رکاب بزند.وقتی تعادلش را از دست می‌دهد و به پشتش می‌چرخد، با خنده زوزه می‌کشد و همچنان دوچرخه‌ای را که اکنون در هوای بالای سرش نگه داشته است رکاب می‌زند.

به زودی از تپه ای فرود می آییم و وارد حوض یخ زده می شویم، جایی که یک آرایشگر مسیری را به سمت ساحل مقابل گذاشته است.داسیلوا خوشه ای از تخته سنگ ها را می بیند که از یخ بیرون می آیند و شتاب می گیرند.او به سمت نزدیکترین صخره پدال می زند و با استفاده از آن به عنوان رمپ، به هوا پرتاب می شود.او منحرف می شود تا از قسمت بعدی و بعدی بپرد تا اینکه همه آنها را امتحان کند.

هنگامی که در نهایت به سمت ساحل شمالی حرکت می کنیم، مسیر را به طور کامل نادیده می گیریم، بین تکه های یخی برهنه شده از باد می بافیم و از میان برف ها منفجر می شویم.ما به موازات یک شبه جزیره سوار می شویم تا زمانی که داسیلوا یک دهانه را ببیند.او از میان یک پشته برفی می گذرد و روی رشته ای از یک مسیر فشرده که به درختان منتهی می شود، شخم می زند.هنگامی که از یخ های باز خارج شدیم، باید بر روی یک خط مستقیم تمرکز کنیم.اگر چند اینچ به راست یا چپ منحرف شویم، پودر عمیق مانند شن روان ما را تهدید می کند.زیر شاخه‌های آویزان کم فرو می‌رویم، دنده‌های ساده‌تر را پایین می‌آوریم و روی سنگ‌ها و ریشه‌هایی که از برف بیرون می‌آیند غلت می‌زنیم.

این است.این لذت دوچرخه سواری چاق است.عبور از روی یخ و سپس چرخیدن به سمت جنگل.این دوچرخه رویاهای کودکی من است: یک کامیون هیولایی دو چرخ که می تواند تقریباً روی هر چیزی که در مسیرش باشد غلت بزند.فقط قبل از اینکه بخواهید از یک کوه بالا بروید، دو بار فکر کنید.

بیشتر بیاموزید: بدون فشار

دوچرخه سواری و نگهداری از دوچرخه های چاق مشابه دوچرخه های کوهستانی سنتی است، با دو استثنا بسیار برجسته: آن تایرهای غول پیکر که به فشار هوای کمتر از حد معمول نیاز دارند.دن مایر، نویسنده کارکنان برایدوچرخه سوار ماجراجویی،دوچرخه چاق خود را در تمام طول سال در مسیرهای نزدیک میسولا، مونت سوار می‌کند و دستورالعمل‌های زیر را برای باد کردن و تخلیه باد ارائه می‌دهد:

روسازی: 8 تا 10 پوند در هر اینچ مربع (psi)
کثیفی بسته بندی شده: 5 تا 8 psi
برف و ماسه: 2 تا 3 psi

شرایط برفی بسیار متفاوت است، بسته به دما و نظافت، و ممکن است نیاز به تنظیم در پرواز داشته باشید.با این حال، هنگام نزدیک شدن به انتهای بالا و پایین ترازوی مایر مراقب باشید.هرچه فشار شما کمتر باشد، در صورت ضربه محکم به رینگ ها، خطر آسیب دیدن رینگ ها بیشتر می شود.در انتهای دیگر محدوده، فشار بیشتر در آن تایرهای بزرگ، نیروی فوق‌العاده‌ای به رینگ‌ها وارد می‌کند که می‌تواند باعث آسیب شود.

هیچ تنظیمی نمی تواند از برخی مسیرها در برابر لاستیک های شما محافظت کند.مایر می‌گوید: «اگر در مسیر چندمنظوره هستید، هوا گرم است و شرایط نرم است، آسیب‌هایی وارد خواهید کرد."اگر متوجه شدید که در برف فرو می روید و برای کشش می جنگید، احتمالاً هوا برای سوار شدن خیلی گرم است."

منبع:outdoors.org

اسکوتر متحرک تاشو