Τα ποδήλατα με λάστιχα λίπους σάς επιτρέπουν να οργώνετε μέσα στο χιόνι

BRECKENRIDGE, Colo. — Μοιάζει με το Humvee των ποδηλάτων.Το εύσωμο δίτροχο μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα φαρδύ μπροστινό πιρούνι, υδραυλικά δισκόφρενα και φαρδιά ελαστικά με πόμολα που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ένα μονοπάτι με την αγριότητα της SEAL Team Six.Ζυγίζει 30 κιλά και έρχεται βαμμένο stealth μαύρο.Η αποστολή μου είναι να πετάξω σε αυτό το μονοπάτι γεμάτο χιόνι στο πίσω μέρος του Κολοράντο έξω από το Μπρέκενριτζ.

«Τα λένε χοντρά ποδήλατα», εξηγεί η Σίδνεϊ Φοξ, η οποία με τον φίλο της, Νικ Τρούιτ, έχουν τους οδηγούς ποδηλάτων Breck.«Αυτά είναι αρκετά νέα στο Κολοράντο, αλλά τα Midwest και η Αλάσκα τα έχουν εδώ και χρόνια.Τα μεγάλα ελαστικά σε αφήνουν να επιπλέεις στο χιόνι».

Η ποδηλασία με λίπος ξεκίνησε πριν από περίπου ένα τέταρτο του αιώνα σε δύο γεωγραφικά διαφορετικές περιοχές: την Αλάσκα και το Νέο Μεξικό.Τα φαρδιά λάστιχα επέτρεπαν το χειμερινό μονοπάτι να ανέβει προς τα βόρεια, και τους αμμόλοφους της ερήμου και το αρόγιο να κατεβαίνουν νότια.Οι σκληροπυρηνικοί τυχοδιώκτες τα χρησιμοποίησαν από τότε για να κάνουν πετάλι στη Σαχάρα και να διασχίσουν την Ανταρκτική μέχρι το Νότιο Πόλο.Η Fox υπόσχεται ότι η βόλτα μου θα είναι πολύ λιγότερο τρομακτική.

Κατευθυνόμαστε προς το δρόμο και στρίβουμε στη French Gulch Road.Κάνοντας πετάλι στο πεζοδρόμιο, δύο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά της ποδηλασίας με λίπος γίνονται αμέσως εμφανή.

Το πρώτο είναι το τιμόνι.Με τόσο πολύ λάστιχο σε επαφή με το δρόμο, η στροφή φαίνεται αργή.Είναι το ισοδύναμο της ποδηλασίας της προσπάθειας να κάνω ελιγμούς με το παλιό γιοτ Chrysler ξηράς του παππού μου.

Η Fox με διαβεβαιώνει ότι γίνεται καλύτερα στο χιόνι.

«Δεν θα νιώσετε ότι το ελαστικό ρουφάει το έδαφος όταν στρίβετε.Στο χιόνι, μοιάζει περισσότερο με ένα τυπικό ποδήλατο βουνού».

Μετά υπάρχει η δόνηση.Ένα κομμάτι πόμολα πλάτους 5 ιντσών που χτυπούν στο πεζοδρόμιο κάνει τα ελαστικά να βουίζουν και το κάθισμα του ποδηλάτου να δονείται.Νιώθω σαν να οδηγώ μια έκδοση με δύο τροχούς του Magic Fingers.

Σε αντίθεση με τα καλοκαιρινά ποδήλατα βουνού, τα χοντρά μας ποδήλατα δεν διαθέτουν εμπρός εκτροχιαστές.Αλλάζουν μόνο οι πίσω ταχύτητες.Ευτυχώς, με το μικροσκοπικό δαχτυλίδι της αλυσίδας μπροστά και ένα σύμπλεγμα οδοντωτών τροχών 10 ταχυτήτων στο πίσω μέρος, η μοτοσυκλέτα μου είναι αρκετά χαμηλά που δεν έχω κανένα πρόβλημα να κάνω πετάλι στα ανηφορικά τμήματα του δρόμου.

Λίγα λεπτά από την πόλη, στρίβουμε σε ένα χώρο στάθμευσης μονοπατιού χωρίς αυτοκίνητα.

«Είμαστε τυχεροί στο Breck», λέει η Fox.«Έχουμε μονοπάτια που φιδίζουν μέχρι την πλαγιά του βουνού και έχουμε τεράστιο πολλαπλασιασμό τους.Μπορούμε να ανεβούμε με μία πίστα προς τα πάνω και μία πίστα πίσω και να μην βρεθούμε ποτέ στο ίδιο μονοπάτι.”

Ευτυχώς, δεν έχει χιονίσει για μια εβδομάδα και η επιφάνεια του μονοπατιού είναι όμορφα γεμάτη.Η πούδρα μπορεί να είναι καλή για σκι, αλλά χτυπήστε χαλαρό, βαθύ χιόνι με ένα ποδήλατο και η πρόοδος προς τα εμπρός μπορεί να σταματήσει απότομα, το κεφάλι πάνω από το τιμόνι.

«Βεβαιωθείτε ότι συνεχίζετε να περιστρέφετε ομαλά και με συνέπεια», λέει η Fox.«Προσπαθήστε να είστε όσο πιο ελαφρύς γίνεται στα πετάλια.Εάν το πίσω ελαστικό σας σπινάρει ή κολλήσετε σε αυλάκι, κατεβείτε και ανεβείτε ή βρείτε ένα μικρό επίπεδο σημείο για να ξεκινήσετε ξανά.Μερικές φορές θα κατεβείτε στο πλάι και και τα δύο λάστιχα απλώς βυθίζονται.Αυτή είναι η πλάκα του».

Κάνουμε πετάλι στο μεγάλο λευκό.Τώρα απαλλαγμένο από το πεζοδρόμιο, μοιάζει σαν μια παγωμένη εκδοχή της καλοκαιρινής ορεινής ποδηλασίας, αλλά χωρίς τα βράχια.Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι ότι όταν κάνω πετάλι στην ανηφόρα με τη χαμηλότερη από τις χαμηλές ταχύτητες, μετά βίας πηγαίνω αρκετά γρήγορα για να παραμείνω ισορροπημένος.

Οι στροφές στο μονοπάτι είναι καλοσημασμένες και σύντομα μπαίνουμε στο δάσος.Συνεχίζουμε πάνω από το λόφο και το λόφο, τελικά σταματάμε κοντά στα ερείπια του Reiling Gold Dredge, ενός ξύλινου λείψανου από το πλούσιο σε ορυκτά παρελθόν της περιοχής.

Η Fox εξηγεί ότι πολλά μονοπάτια ποδηλασίας ακολουθούν χαρακώματα που σκάβονται κατά τη διάρκεια της ακμής της εξόρυξης της περιοχής.

Γυρίζουμε και κάνουμε πετάλι πίσω στο πάρκινγκ.Μερικά αυτοκίνητα είναι παρκαρισμένα εδώ τώρα, με άλλους χοντρούς ποδηλάτες να ετοιμάζονται να βγουν έξω.Γυρίζουμε πίσω στον κεντρικό δρόμο και με τα λάστιχα να βουίζουν στο πεζοδρόμιο, επιστρέφουμε στην πόλη.Το Magic Fingers δεν ένιωθε ποτέ τόσο καλά.

Σκούτερ και ηλεκτρικά σκούτερ